Περίπατοι στο κέντρο της Αθήνας

του Λευτέρη Τσίλογλου

 

…Προσωπικά μ’ αρέσει ακόμα να περπατάω και στα στενά δρομάκια της αγοράς, να βλέπω τα κάθε λογής καταστήματα, όπου μπορείς να βρεις όλου του κόσμου τα καλά, τον ανώνυμο άνθρωπο που παρατηρεί στις βιτρίνες την μεγάλη ποικιλία των προσφερόμενων αγαθών, την αδιάκοπη κίνηση πεζών και πάσης φύσεως κινητών οχημάτων. Εκείνο που τελευταία με ενοχλεί είναι τα μηχανάκια, ιδιαίτερα όταν πηγαίνουν προκλητικά κι ατιμώρητα αντίθετα στην επιτρεπόμενη φορά κίνησης των οχημάτων ή ακόμα χειρότερα πάνω στο πεζοδρόμιο, θεωρώντας το γεγονός αυτονόητο. Σας το λέω εγκαίρως. Εγώ θα πάω άδοξα από μηχανάκι και μάλιστα με τα σύγχρονα κριτήρια θα έχω κι άδικο.

Το ίδιο με συναρπάζει η εικόνα της Κεντρικής Αγοράς, το μέγα και ποικίλο πολυφυλετικό πλήθος που πάντα συνωστίζεται στους διαδρόμους, οι δυνατές φωνές των καταστηματαρχών και των υπαλλήλων που διαλαλούν το εμπόρευμα τους. Τα φρούτα, τα λαχανικά, τα κρέατα, τα ψάρια, οι ξηροί καρποί, οι σιγανές και «παράνομες» φωνές των ποντίων γυναικών που πουλάνε ατελώνιστα τσιγάρα, οι γιαγιάδες που έφεραν τα λίγα χόρτα που μάζεψαν το προηγούμενο απόγευμα ή έπλεξαν δυο ζευγάρια μάλλινες κάλτσες ή όπως παλιά τα λέγαμε: τα τερλίκια, και προσπαθούν να βγάλουν λίγα ευρώ, ποιος ξέρει από ποιες πιεστικές ανάγκες παρακινούμενες, τσιγγάνοι που πουλάνε ρούχα από δεύτερο χέρι και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς.

Όλη η ατμόσφαιρα είναι συναρπαστική, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό που στην Αγορά συνωστίζονται όλες τις φυλές του Ισραήλ και έχουν αρχίσει να εργάζονται στους χώρους της αναλαμβάνοντας κάθε μέρα όλο και περισσότερο τις βαριές εργασίες και τα εξοντωτικά ωράρια που απαιτούνται. Αξίζει στον κάθε Αθηναίο να ζήσει, ως επισκέπτης και παρατηρητής αυτήν την ατμόσφαιρα, τουλάχιστον μια φορά. Εκ των πραγμάτων σε λίγα χρόνια θα γίνουν και οι πραγματικοί ιδιοκτήτες των καταστημάτων.

Αυτό θα είναι και το δίκαιο επιστέγασμα των προσπαθειών τους, αυτονόητο αποτέλεσμα του ιδρώτα τους και της επίμονης μάχης για επιβίωση κι ένταξη στη νέα πατρίδα. Δεν μπορεί να γίνει και διαφορετικά αφού η κυρίαρχη αντίληψη των εγχώριων νέων της εποχής μας είναι να χωθούν σε μια καλά αμειβόμενη δουλειά του επίσημου κράτους που δε θα έχει συγχρόνως πολλές απαιτήσεις εργασίας και ελέγχου. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο ύφεσης των φιλοδοξιών και της έμφυτης παρόρμησης για έντονη δημιουργική δραστηριότητα. Για δημιουργία μετά από πολύχρονη κι επίπονη διαδρομή της οικονομικής εκείνης βάσης που θα αποτελέσει τη σιρμαγιά για περαιτέρω οικονομική άνοδο. Η αντίληψη που κυριαρχεί είναι: Θέλω εδώ και τώρα όλα τα αγαθά της τεχνολογικής μας εποχής. Ας ευχηθώ, διατηρώντας την αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων ότι η αντίληψη αυτή δεν θα οδηγήσει τη πατρίδα μας στην τελική καταστροφή.

Ιδιαίτερη απόλαυση είναι το κυριακάτικο πρωινό στην πλατεία Αβησσυνίας, στο πέρας της οδού Ανδριανού και όλα τα ενδιάμεσα δρομάκια. Τελευταία το αναμορφωμένο πέρας της οδού Ερμού. Πάνω σε πρόχειρους πάγκους ή σκέτα τραπεζομάντιλα να έχουν απλωθεί πάσης φύσεως παλαιά ή καινούρια αντικείμενα για τα οποία είναι αμφίβολο αν θα υπάρξουν αγοραστές κι όμως, αν με υπομονή αναμένεις, θα δεις ότι για το οποιοδήποτε πράγμα υπάρχει ένας τουλάχιστον ενδιαφερόμενος.

Είναι όμορφο και μορφωτικό να παρατηρείς συλλέκτες των πιο απίθανων αγαθών να αφιερώνουν χρόνο, χρήμα και μεράκι για να πλουτίσουν τις συλλογές τους. Μη τους υποτιμάτε! Επιτελούν αποστολή- χρήσιμη από πολλές πλευρές- κι αν έχουν σωθεί κάποια πράγματα από το παρελθόν, που σήμερα τα θαυμάζουμε ακόμα και στα μουσεία κατά ένα σοβαρό ποσοστό το οφείλουμε στη δουλειά του μυρμηγκιού σε προηγούμενα χρόνια τέτοιων ανθρώπων.

Η Αθήνα μας είναι η πόλη μας. Ο Παλαμάς την χαρακτήρισε «διαμαντόπετρα στης Γης το δακτυλίδι» Από τότε υπέστη πολλά αλλά, τουλάχιστον για μένα, παραμένει όμορφη και περήφανη. Χαραγμένη ανεξίτηλα στην καρδιά μου.

Κώστας Μαλάμος, (1913-2007) Μοναστηράκι – Πλατεία Αβησσυνίας,

 

Ύστερη συμπλήρωση: Το κείμενο γράφτηκε πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης που έφερε στην καθημερινότητα μας νέα δεδομένα κι έκανε κοινό τόπο αυτά που για λίγους ευαίσθητους παρατηρητές ήταν από καιρό αναμενόμενα.