Λώρενς Φερλινγκέττι…«Έλα γείρε στο πλάϊ μου και γίνε η αγάπη μου»

Έλα γείρε στο πλάι μου και γίνε η αγάπη μου
γείρε δίπλα μου αγάπη μου
κάτω απ’ το κυπαρίσσι
στα χόρτα τα τρυφερά
ξάπλωσε μαζί μου
γείρε δίπλα μου
εκεί που ο άνεμος ξαπλώνει
εκεί που ο άνεμος πεθαίνει
καθώς η νύχτα περνά.

Έλα γείρε όλη νύχτα
και χόρτασε να με φιλάς
κι άσε τη σαύρα μου να σου μιλά
κι άσε τους δυο μας να μιλάμε
κάτω απ’ το κυπαρίσσι
χωρίς να κάνουμε έρωτα
εκεί που ο άνεμος ξαπλώνει 
εκεί που ο άνεμος πεθαίνει
καθώς η νύχτα περνά.

Μετάφραση: Κώστας Γιαννουλόπουλος, 
Φώτης Αθέρας από τα «Ποιήματα», 
εκδ. Νεφέλη

«Το είδος της ποίησης που κάνουμε είναι διαφορετικό
από το είδος της «ποίησης πάνω στην ποίηση»,
της ποίησης της τεχνικής, της ποίησης που
απευθύνεται στους ποιητές και στους καθηγητές
και που έχει κατακυριεύσει τα περιοδικά και τις ανθολογίες.
Η ποίηση που προτείνουμε μπορεί να ονομαστεί ποίηση του δρόμου.
Γιατί θέλει να βγάλει τον ποιητή έξω από τον πολύπλοκο ναό
που έκτισε στ’ όνομα της αισθητικής και που μέσα του
έχει μείνει κλεισμένος πολλά χρόνια ομφαλοσκοπούμενος.
Θέλει να ξαναφέρει την ποίηση στο δρόμο,
εκεί που ήτανε κάποτε, έξω από τις τάξεις,
έξω από τα πανεπιστήμια και, αν είναι δυνατόν,
έξω από την τυπωμένη σελίδα.
Ο τυπωμένος λόγος έχει καταντήσει την ποίηση πολύ σιωπηλή.
Όμως η ποίηση που προτείνουμε είναι η προφορική ποίηση,
που συλλαμβάνεται σαν μήνυμα. Άλλοτε διαβάζεται με συνοδεία τζαζ
κι άλλοτε όχι… Σημασία έχει ότι η ποίηση αυτή
έχει χρησιμοποιήσει τα μάτια και τα αυτιά
όπως δεν τα είχε χρησιμοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια.»

Απόσπασμα από κείμενο του Ferlinghetti 
στο Chicago Review σχετικά με την ποίηση του. 
Σαν Φρανσίσκο -Άνοιξη του 1958