Οι ποιητές κάνουν οτοστόπ στην εθνική οδό

Γκρέγκορυ Κόρσο

❀❀❀

 

Και βέβαια προσπάθησα να του το πω
αλλά εκείνος στροβίλισε το κεφάλι του
χωρίς καμιά δικαιολογία.
Του ‘πα ότι ο ουρανός κυνηγάει τον ήλιο
χαμογέλασε και είπε:
Ποιο το όφελος.
Ένιωθα σα δαίμονας πάλι
Έτσι είπα: Aλλά το πέλαγο κυνηγάει το ψάρι.
Τούτη τη φορά γέλασε και είπε:
Φαντάσου τη φράουλα χωμένη στο βουνό.
Μετά απ’ αυτό ήξερα πια
ότι ο πόλεμος είχε αρχίσει.
Και πολεμήσαμε.
Είπε: Το κάρο με τα μήλα
σαν άγγελος σκουπόξυλο
σπάει και σχίζει
Ολλανδέζικα ξυλοπάπουτσα-
Είπα: Κεραυνός θα χτυπήσει τη γριά βαλανιδιά
και θα ελευθερώσει τους ατμούς.
Είπε: Δρόμος τρελός χωρίς όνομα!
Είπα: Φαλακρέ φονιά! Φαλακρέ φονιά! Φαλακρέ φονιά!
Είπε τρελός από θυμό:
Σόμπες! Γκάζι! Καναπές!
Εγώ είπα χαμογελώντας μόνο:
Ξέρω πως ο θεός θα ‘στρεφε την κεφαλή του
αν ήσυχα καθόμουν να σκεφτώ.
Τελειώσαμε λιώνοντας αργά
μισώντας τον αέρα.

 

(Γκρέγκορυ ΚΟΡΣΟ, μπητ ποίηση,
Σύγχρονοι αμερικάνοι ποιητές, επιλογή Κατερίνα Αγγελάκη-Ρούρκ, εκδ. Ύψιλον)

 

Henri Cartier Bresson Velo Solex.Athens Voice