Πάτρικ Λη Φέρμορ: «Ένα χρέος ευτυχίας στην Καρδαμύλη»

Ο μεγάλος ταξιδιωτικός συγγραφέας και φιλέλληνας αναπολεί την αβίαστη γοητεία της Καρδαμύλης –με την οποία συνέδεσε τη ζωή του στην Ελλάδα– και ένα σουρεαλιστικό φαγοπότι, μεσοκαλόκαιρο με ζέστη εκρηκτική, μέσα… στη θάλασσα της Καλαμάτας!

Γιάννης Τζανετάκης

Το εξώφυλλο και τα σχέδια στο βιβλίο των εκδόσεων Κέδρος υπογράφει ο Άγγλος ζωγράφος –και φίλος του Φέρμορ– Τζων Κράξτον. Πηγή : Andro.gr

[…] Κάτω στη θάλασσα εξείχε ένας μώλος. Στις δυο πλευρές του λικνιζόντουσαν, πάνω στο διάφανο νερό, καΐκια ανάλαφρα δεμένα λίγα μέτρα πάνω απ’ τους ίσκιους τους στον γεμάτο χαλίκια βυθό. Πικροδάφνες γέρνανε πάνω σε μια επίπεδη απλωσιά από βράχους. Η θάλασσα έσπαζε πάνω τους ορμητικά και καθάριζε την επιφανάνειά τους μ’ ένα αφρισμένο δίχτυ, που γλιστρούσε πάλι πίσω και διαλυότανε, καθώς ένα άλλο σχηματιζόταν στη στιγμή. Λίγο έξω απ’ την ακτή εξέχανε μερικοί βράχοι.

Πάνω στον ένα βρισκότανε μια ασβεστωμένη εκκλησιά και στον άλλον μια μικρογραφία από ένα ερειπωμένο οχυρό, με μια μεγάλη καμάρα που έχασκε. Η επιφάνεια της θάλασσας γέμιζε με χρυσαφένιες ραβδώσεις που αλλάζανε, με το πέσιμο του ήλιου, σε απαλό θειαφί με μενεξελιές κουκίδες εδώ κι εκεί. Πιο πέρα ο ακύμαντος κόλπος απλωνόταν ανεμπόδιστα μέχρι την αντικρυνή χερσόνησο που σκοτείνιαζε.

Λίγο αργότερα, με τη σκέψη του ψαριού που ψηνότανε στα κάρβουνα, ο νους μας πλανήθηκε πίσω στην Καλαμάτα (κρυμμένη τώρα στο λαμπερό μοιχό του κόλπου) μερικά χρόνια πριν.

Ήταν μεσοκαλόκαιρο σ’ εκείνη τη λαμπερή άσπρη πολιτεία κ’ η ζέστη ήταν εκρηκτική. Γιόρταζαν κάποια γιορτή – μπορεί νάταν η γιορτή του Άη Γιάννη του Βαφτιστή, που δηλώνει το θερινό ηλιοστάσιο – και η προκυμαία ήταν γεμάτη κόσμο που είχε ξεχυθεί και πανηγύριζε. Η ψυχική διάθεση μιας αργίας κ’ η τρέλα του ζεστού κύματος πλανιόταν στον αέρα. Το πέτρινο πλακόστρωτο στην ακροθαλασσιά, όπου καθόμασταν για να φάμε το βράδι, η Ιωάννα, ο Ζαν Φίλντινγκ κι εγώ, εκσφενδόνιζε τη ζέστη σα μια κατσαρόλα μ’ ανασηκωμένο καπάκι.

Με μια ξαφνική, σιωπηλή, απόφαση προχωρήσαμε ντυμένοι στη θάλασσα φέρνοντας το σιδερένιο τραπέζι κ’ ύστερα τις τρεις καρέκλες μερικά μέτρα πιο μέσα. Καθήσαμε, μέχρι τη μέση μας στο δροσερό νερό, γύρω από το ομορφοστρωμένο τραπέζι, που φαινότανε μαγικά υψωμένο λίγους πόντους πάνω απ’ το νερό.

Το γκαρσόνι, όταν ήρθε σε λίγο, είδε ξαφνιασμένο μιαν άδεια θέση στην προκυμαία· μετά, βλέποντάς μας, μ’ ένα γρήγορο ψεύτικο σβησμένο χαμόγελο, περπάτησε αδίσταχτα στη θάλασσα. Προχώρησε, μέχρι τη μέση του στο νερό, με τη σοβαρότητα ενός γνήσιου Μπάτλερ δίχως να πει τίποτ’ άλλο από «Καλή όρεξη» και έβαλε το φαΐ μπροστά μας – τρεις θαυμάσιους κέφαλους στη σχάρα που άχνιζαν, με τα λαμπερά χρυσοκάστανα λέπια τους. Για ν’ απολαύσουμε απόλυτα τη θαλασσινή τους γεύση, τους βουτήξαμε για λίγο στη θάλασσα, πιάνοντάς τους απ’ την ουρά…[…]

//Απόσπασμα από το βιβλίο του Πάτρικ Λη Φέρμορ «Μάνη» και από το κεφάλαιο «Καρδαμύλη: η παλινόρθωση του Βυζαντίου», εκδ. Κέδρος. Μετάφραση: Τζαννής Τζαννετάκης – «η μόνη μετάφραση, απ’ όλες τις ξενόγλωσσες, που έχει την έγκρισή μου και την ευλογία μου», γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ο Φέρμορ.

Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/zoi/patrick-lee-fermor-kardamyli/ ]

Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, σε παλιές ευτυχισμένες μέρες, στην αυλή του σπιτιού του στην Καρδαμύλη. «Πολλοί αόρατοι δεσμοί με ενώσανε με την Καρδαμύλη και τους κατοίκους της• και στους δυο τους, οφείλω ένα χρέος ευτυχίας, που μεγαλώνει, με το πέρασμα του χρόνου», γράφει. (Φωτογραφία: Joan Leigh Fermor, Courtesy The New York Review of Books) Πηγή : Andro.gr https://www.andro.gr/