Για το Μερσίνι και τη Σχοινούσα

του Μιχάλη Δήμα

 

Στον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο

 

  Σάββατο 20 Μαΐου 2023. Την είδηση την αλίευσα στο ίντερνετ, ανάμεσα στα προεκλογικά άρθρα, ρεπορτάζ και σχόλια.  Καλέ, αυτό δεν είναι το γραφικό ταβερνάκι που είχαμε φάει πριν καμιά τριανταριά και βάλε  χρόνια; Ξανακοιτάω τη φωτογραφία προσεκτικά. Ναι, αυτό είναι, μόνο που δεν ήξερα πως το λεν Μερσίνι. Τότε που μας φιλοξενούσε στη Σχοινούσα της άγονης γραμμής ο καλός συμφοιτητής και φίλος μου, ο Μπάμπης. Το είχαμε επισκεφτεί κάποια φορά και είχαμε απολαύσει θαλασσινούς μεζέδες δίπλα στο κύμα. Αυτό λοιπόν τώρα πουλιέται έναντι 3,5 εκατομμυρίων ευρώ σε κάποιον εφοπλιστή και θα μετατραπεί σε πεντάστερο εστιατόριο με σεφ και τα λοιπά. Η πελατεία από τα κότερα που ελλιμενίζονται στον κόρφο της ταπεινής Σχοινούσας είναι εκλεκτή και εκλεκτική και απαιτεί εδέσματα εξεζητημένα και ακριβά. Έτσι μπράβο να μπουν στο χορό της τουριστικής ανάπτυξης και τα τελευταία οχυρά απλότητας και απέριττης ομορφιάς.

 Μα εγώ με τίποτα δεν αλλάζω την άψογη φιλοξενία της κυρά-Ακαθής. Μας είχε δώσει το καλύτερο δωμάτιο και πόσο άβολα ένιωθε που η έλλειψη νερού δεν μας επέτρεπε ένα μπάνιο της προκοπής. Και ύστερα ήταν και αυτή η εξόρμηση – εκδρομή στα Κουφονήσια με τον θρυλικό Σκοπελίτη. Το βράδυ καταλήξαμε σε ψαροταβέρνα. Με την κουβέντα ανακαλύψαμε ότι ο ιδιοκτήτης ήταν γνωστός μιας θειας μου από εκεί. Γι’ αυτό και μας φέρθηκαν πολύ γενναιόδωρα. Ο δεύτερος αστακός ήταν κερασμένος. Τον φάγαμε στην υγειά της θειας μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά επειδή χάσαμε το δρομολόγιο της επιστροφής, μας  γύρισε πίσω με το ψαροκάικό του ένας ντόπιος που θα έβγαινε τη νύχτα για ψάρεμα. Η φάση θύμιζε κάτι από τις περιπέτειες του Ροβινσώνα Κρούσου. Έξι νοματαίοι προσπαθούσαν να προφυλαχτούν από τη νυχτερινή ψύχρα και τις σπιλιάδες των κυμάτων όπως όπως με τις πετσέτες του μπάνιου. Ο καπετάνιος μας άφησε σε κάποια ερημική παραλία χωρίς να δέσει βέβαια το ψαροκάικο. Βγήκαμε μούσκεμα στην ακτή μισοκολυμπώντας μισοπερπατώντας…